Dziedzictwo kulturowe to historyczne dobra kultury które uważane są za wartościowe dla danej społeczności lub narodu. Dzieli się je na materialne i niematerialne. Za dziedzictwo kultury materialnej możemy uznać historyczne formy różnorodnej działalności człowieka, wśród których większą część stanowią zabytki nieruchome. W ich gronie najważniejszą pozycję zajmują zabytki Światowego Dziedzictwa. Polska posiada 17 obiektów wpisanych listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Trzy miejsca dzielimy z krajami sąsiednimi - Park Mużakowski z Niemcami, zespół drewnianych cerkwi w rejonie Karpat z Ukrainą oraz lasy bukowe z krajami których obszar obejmuje pasmo górskie Karpat. Niektóre z wpisów obejmują więcej niż jeden obiekt jest tak z kościołami Pokoju w Świdnicy i Jaworze, zespołem drewnianych kościołów południowej Małopolski, kopalniami soli w Wieliczce i Bochni oraz w przypadku zespołu cerkwii na pograniczu polsko – ukraińskim. Na polskiej liście dziedzictwa znajdują się obiekty architektury zabytkowej ale też wspomniany Park Mużakowski, Puszcza Białowieska, lasy bukowe w Karpatach czy Krzemionkowski region pradziejowego górnictwa krzemienia pasiastego. Studia na kierunku Dziedzictwo kultury materialnej: ochrona, promocja, gospodarowanie przekazują wiedzę między innymi na temat - rozwiązań legislacyjnych w zakresie ochrony zabytków, różnorodnych formach i strategiach ochrony dziedzictwa kultury materialnej. Studenci uczą się zasad pozyskiwania środków z różnorakich funduszy pomocowych, Przyswajają także wiedzę jak wykorzystywać dziedzictwo kulturowe do celów turystycznych.