Za osobę niesamodzielną uznaje się osobę, która ze względu na wiek, stan zdrowia lub niepełnosprawność wymaga opieki lub wsparcia w związku z niemożnością samodzielnego wykonywania co najmniej jednej z podstawowych czynności dnia codziennego (spożywanie posiłków, poruszanie się, wchodzenie i schodzenie po schodach, siadanie, ubieranie się i rozbieranie, utrzymanie higieny osobistej, korzystanie z toalety).
W wypadku dzieci niesamodzielność nie może wynikać z etapu ich rozwoju (młodego wieku), lecz innych przesłanek, przez które nie mogą wykonywać podstawowych czynności życia codziennego.